Herinneringen vervagen met de tijd. Daarom houden wij mensen graag een souvenir van dierbare momenten. Een ingelijste foto, bijvoorbeeld. Een diploma. Een trouwring. Ja, zelfs een grafsteen volstaat.
Mijn aandenken is: royishak.nl. Dit opgeblazen hobbyproject herinnert mij aan mijn gloriejaren als blogger en copywriter. Toen de website ruim 5.000 volgers raakte. Toen mijn blog binnen 1 jaar op positie 29 stond in de ranglijst “Populairste Nederlandstalige Online Marketing Blogs” van 000.nl. En toen klanten én concurrenten mij nog (één van) de beste online copywriter(s) van Nederland noemden.
Je merkt al op: ik spreek in de verleden tijd. Want succesvol – zo voelt mijn website al maanden niet meer. Succes ervoer ik als zwemmen in een woeste bergrivier: ik werd meteen meegesleurd door een stroming van 16-urige werkdagen. Een uitpuilende agenda, overkokende inbox, roodgloeiende iPhone. Ik hou dit niet vol in m’n uppie, hoe hard ik ook watertrappel.
Door deze drukte vanjewelste kom ik niet meer toe aan dingen waaraan ik waarde hecht. Mijn website, blogs, vlogs en bovenal: jullie. Het vreet aan me. Het geeft stress. Het maakt mij onzeker. Ik ben al maanden afwezig op jullie tijdlijn en in jullie mailbox. Ik zink langzaam naar de bodem van Google. Bezoekersaantallen kelderen.
Zucht, royishak.nl wordt minder en minder zichtbaar op het internet. Tot het punt dat niemand meer ziet wat ik geschreven heb. En iedereen mij vergeet. Snif.