HomeCopywritingMarketing: een f*ck apart (deel 2)

Marketing: een f*ck apart (deel 2)

Eminem

Het regende pijpenstelen. Ik doofde mijn sigaret, stapte met kletsnatte strandslippers de woonkamer in en — SJOEF! — gleed met een achterwaartse salto over de plavuizen.

Mijn reactie: een scheldpartij waarbij paus Franciscus een kruisje zou slaan. Woedend was ik. De reactie van Sophie: een slappe lach.

Toen ik jullie enthousiaste reacties las op Marketing: een f*ck apart, had ik zowaar een déjà vu. Ik tierde, jullie gierden. Ik weet niet wat het is. Op de één of andere manier nemen mensen mijn temperament nooit serieus. ;-)

Pas de problème. Als jullie dit blijkbaar grappig vinden en ik eenmaal per jaar mijn gal mag spuwen op vijf wrange praktijkervaringen, hier: deel twee!

Inhoud:

  1. F*ck kantoorleven
  2. F*ck kleine ondernemers
  3. F*ck perfectionisme
  4. F*ck goeroes
  5. F*ck mij

1. F*ck kantoorleven

Ik vind dit concept totaal niet productief voor creatievelingen. Als ik namens mezelf spreek, tenminste. Ik presteer op kantoor evenveel als een straalbezopen man in bed. En geloof mij, ik heb het geprobeerd. Werken op kantoor, welteverstaan.

Niks voor mij. Na 7 jaar trok ik de stekker eruit. Ik sla simpelweg géén spijkers met koppen als de telefoon telkens rinkelt. Als collega’s constant binnenstormen. Als ik meeting na meeting induik. Als, als, als. Schrijven is graven in jezelf, en zulke interrupties halen mij uit mijn hoofd.

Wanneer schrijf ik het effectiefst? Als ik freestyle, rook, slaap, sport, staar. Stel je voor dat je zulke capriolen uithaalt op kantoor. Tja. Leg je leidinggevende dan maar eens uit dat je hard werkt. Snapt-ie niet. Conclusie: creativiteit heeft zuurstof nodig, en het ‘oude werken’ voelt als een plastic zak over mijn hoofd.

Daarom prijs ik mijn eenjarige ondernemerschap. Mijn huidige klanten interesseert het geen reet waar, hoe, hoe laat en hoe lang ik werk. Ze rekenen af op prestaties, niet op procedures. Goud.

2. F*ck kleine ondernemers

Waarom richten zoveel freelancers zich toch alsmaar op het kleinbedrijf? Onbegrijpelijk. Zulke MKB-ers hebben vaak een tekort aan MKB: marketingkennis en -budget. En dat uit zich vaak in onrealistische wensen en torenhoge verwachtingen.

Nee, ik krijg je met 5 uur per maand niet bovenaan in Google met “autoverzekering vergelijken”. Nee, ik bouw in drie dagdelen geen Coolblue na. Nee, ik pen in 2 uur geen verkoopbrief met een respons van 10% of meer.

Ik bedien zulke bedrijven niet. Althans, meestal niet. Want hoe vaak ik ook nee verkoop: eens per kwartaal ontwijkt een vlotgebekte ondernemer mijn zelfverdediging en slaat hij of zij een ja uit mij. En zo naai ik mezelf van tijd tot tijd. En niet zo’n beetje ook.

Ik werk dan dagenlang onbetaald door, omdat ik aan hun verwachtingen wíl voldoen. En ik riskeer ondertussen ook nog eens een ontevreden klant, omdat ik soms niet aan hun verwachtingen kán voldoen. Ik heb tenslotte niet op Zweinstein gezeten. Gevolg: één grote uitputtingsslag, voor een habbekrats.

3. F*ck perfectionisme

Je weet niet half hoe graag ik deze zin wil herschrijven. Deze ook. Ik
ben namelijk erg perfectionistisch en kan urenlang kniezen over de
kleinste details. Is perfectionisme per definitie slecht? Als het binnen
de perken blijft niet. Je productiviteit is doorgaans lager, je kwaliteit
hoger. Maar als je hierin doorslaat: oei oei oei. Dan staat je
productiviteit op de handrem. Een goed voorbeeld is de nieuwe
royishak.nl. Oké, het eindresultaat is pure voldoening: een
eigenhandig gebouwde WordPress-website die geoptimaliseerd is
voor SEO, CO, UX, mobile, social, noem maar op. Máár — ja, nu
komt het — ik sleutelde zo’n halfjaar hieraan. Drie maanden langer
dan gepland. Op een gegeven moment zat ik zo te mierenneuken
dat ik moe werd van mezelf. Kijk, en dán weet je dat je een stapje
moet terugdoen. Zodat je dingen van afstand kunt bekijken en weer
het grote plaatje kunt zien. Bezit jij deze kwaliteit?

(Zo ja, neem één tot twee meter afstand van je beeldscherm. Ik hoor
graag in de comments welk ‘grote plaatje’ je ziet.)

4. F*ck goeroes

Je bent je baas of bijstand beu. Je droomt van een eigen bedrijf. Je hebt alleen nog géén product. Da’s naatje. Een tip van mij: zorg dat je zoektocht naar financiële vrijheid niet eindigt in een zoekopdracht naar zelfbenoemde goeroes. Twee redenen waarom.

Reden #1: bijna alle goeroes in Nederland verkopen een samenstelling van N2, O2, Ar, CO2, Ne, He, CH4, Kr, N2O, H2 en Xe. Oftewel: lucht. Zij beloven je bakken met geld, terwijl zij zelf niet rondkomen. Dat krijg je als je géén ervaring hebt, jezelf overschat en alleen maar Amerikaanse meuk vertolkt.

Reden #2: je moet eerst weten waar je blij van wordt, waar je energie van krijgt. Zonder intrinsieke motivatie zet je zelfs een beproefd “successysteem” niet door. Denk dus verder dan geld. Ondernemers met een diepgewortelde passie werken immers zelden tot nooit.

Hoe ontdek je wat je wilt? Stel jezelf deze vraag: “Wat ga ik doen als ik eenmaal stinkend rijk ben en nooit meer hoef te werken?” Of nog beter: “Wat doe ik nu graag in mijn vrije tijd als ik geen verplichtingen heb?” Het antwoord hierop: dát is je product.

Hou je van lezen? Word boekenrecensent. Hou je van handgemaakte kralen? Word webwinkeleigenaresse. Hou je van schrijven en reizen? Word mij. Zo simpel is het. Geloof het of niet: zodra je commercialiseert wat je echt leuk vindt, komt de rest je vroeger of later aanwaaien. Ja, zelfs die gouden bergen.

5. F*ck mij

Aan tafel met een potentiële klant.

“Ik schrik nogal van de prijs, Roy.”

“Waar vergelijk je die dan mee?”

“Met de freelance copywriters die ik voorheen inhuurde. Zij vroegen 75 euro per uur, jij 100 euro. Zij schreven een verkoopbrief in 2 uur, jij stelt 5 uur voor.”

“Als je 500 euro vergelijkt met de kosten van collega’s, dan snap ik je punt. Echt. Als je deze investering vergelijkt met de aantoonbare resultaten die je voorgangers boekten, dat is het een peulenschil. Kijk, zoals je op deze schermafbeeldingen van Google Analytics zi…”

“Ik onderbreek je even, Roy. Ik wéét dat je goed bent, anders zat je hier nu niet. Maar je kunt mij niet vertellen dat je 5 uur nodig hebt om een tekstje te schrijven. Bovendien garanderen wij je meer werk, terwijl je andere aanmeldingen nog onzeker zijn. Al is 75 euro marktconform, we willen je graag. Daarom zijn we bereid je 85 euro per uur en 3 uur per tekst te betalen. Hoe lastig dat ook te verkopen is naar mijn compagnon toe. Wat zeg je ervan?”

“Nee, dank je. Ik heb die uren écht nodig en ik ben dat uurtarief écht waard. Ik lever tenslotte meer op dan ik kost.”

(Halfuur later.)

“Zucht, akkoord.”

5/5 - (32 stemmen)